Zes gedichten over de Tour de France 2014. Voor de bibliografische gegevens: zie Menu – Nieuws – Gedichten op het internet.

http://geelzucht.weebly.com/onze-gasten

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1 en 2: De zang der Titanen, Tour 2014: de eerste 2 dagen kleurden het rijk der Britten
 
Dag 1. Kittel Cav Sagan

Terwijl Cavendish de vloer 
aanveegde met zichzelf, terwijl 
Sagan, als bijna immer nummer 
twee, moest staren naar een brede 
rug, denderden verschrikt de dure 
banden secondsgewijs over de witte 
meet van Harrogate.

Wat een opening, wat een gat.

Het eerste geel was voor wie Vittel drinkt 
sinds vorig jaar, zegt wijze dichter Bevers, 
teamgenoot en kenner van de eerste dag, 
hij die op snelheid schrijven mag.

(5 juli 2014, Leeds – Harrogate, winnaar: Marcel Kittel)



Dag 2. O Sheffield, Cyclo France in Yorkshire

Stijgen, dalen, speekselen als de beesten.
Dat duwen, klimmen dat je net niet aankunt.
Uitdunnen. Dringen en gedrang: er wordt
gewed op zadelsport.

Pedalen die op lanes en roads de meesters 
en de knechten brengen naar de top, of 
tillen tot de stilte van het land. En iedereen
die zwijgt, bang wacht.  Als

de avond vallen gaat, wordt er gewerkt 
op deze zondag. Dan volgt het lied van Luik
dat Bastenaken heet: hier valt, op Jenkin Road,
wat iedereen beslissend noemt: de botte bijlen
van de heren Contador en Froome en Nibali.

En in de laatste ademstoten ligt de jojo op 
de ketting. Tot.
Nibali die als een kurk knalt uit een toverfles,
hijgt tot de witte streep die niets te vroeg
verschijnt. Voor Greg is deze helse rit
geen avermaet van ramp.

(6 juli 2014, York – Sheffield, winnaar: Vincenzo Nibali)
(Geplaatst op de website GeelZucht, 06 juli 2014)
 


 
3:
Zadelpijn ben ik
 
Een triomfboog wenst elke koning
van de weg. Een hoofd gekroond
of niet, getruid of niet getruid
hoopt op het lot van genoeg
zuurstof in het bloed.

Gezadeld op het puntje met zijn
dobbergat, bijt hondbesloten in
zijn stuur: slaat aangeboren vuisten 
in zijn dromen. Vallen, opstaan 

vallen is zijn vak heus niet. Uren tobben 
evenmin, zijn was doen kan geen kind.

Bestemming eer, rotondes zijn zo goed als 
angst en pijn. Ritmische handen hollen mee 
alsof dan elke velg gesmeerder draait.

Een voetomslag volgt op grimassen, elke dag.
Gevluchte mijlen voorop verlangen meer.
Elk schavot haalt wel de krant van morgen.

En meters, kleine meters voor de meet wordt alles 
zwart voor ogen. Verslonden door een razend peloton
dat natgeregend voor bijna iedereen die dag vergeet. 
Schavotten hebben geen voorkeur. 


(20 juli 2014, Tallard – Nimes, winnaar: Alexander Kristoff)
(Geplaatst op de website GeelZucht, 21 juli 2014)
 
 


4:
Hoe dan ook: de dalers wacht de eeuwigheid
 
Nu het rusten is vandaag
rusten renners rijden dalers? Is denken
bij het aftasten van de Col de Portet-d’Aspet
stijlvol zwijgen over morgen?

Een tuimelaar richt de veren naar de wind,
wordt zwijgend lijf van wielen en verdwijnt
naar keuze in lengte of in breedte. Het leven
is een gat vandaag, weet hij. Hoe kan 
een gat van overleven in de buik slaan met
en zonder eindeloze vragen?

Wat is een vuurpijl die in het ijle, die in
de bochten, in de laagten schiet, die krachten
tart die zuigen naar de buitenste ravijn?
Hoeveel millimeter tube is gegund
voor eeuwige roem?

Zijn durvers waaghalzen met een drop
voorzichtigheid? Wat Casartelli net nog zag
voor zijn hoofd in 95 het beeld insloeg
van diepten en hoogten, was: de fiets op
gewichtloosheid ingesteld, op zwaartekracht
zijn korte leven.

(21 juli 2014, rustdag)
(Geplaatst op GeelZucht op 21 juli 2014) 




5:
Pyreneeën met groene devotie
 
Wat een gekronkel! Wat een verte is het
hier nabij. Zo veel open mond in klokcadans -
hoe verbeten trekt een lip.
Allemaal garçons met ebbenhouten spieren
op de fiets zijn zij, zonder die helm
en stoere spiegelbril.

Op de pedalen staan: de hemel komt eraan. 
In stilte huilen zigzagkuiten. Ogen rollen, 
zijn bestemd voor de demon die luisteren wil. 
Geen wielergod heeft nog een oor op zo’n uur. 
Er is geen zever meer, dus op de hoogste 
achtergrond stokt het gesprek. Hoe grondig 
lelijk toch zijn, op elke beste dag,  die 
zenuwwapperende, die steenweghappende 
wielerfans wel.

En hij die duikt, die door zijn eigen grenzen
boort. Wat hij niet doet is wachten op. Hij 
gooit de kaken dicht zoals zijn remmen: 
met liefde voor het ogenblik. Hij ziet het 
leven weer zoals, tussen die peperdure
campers, het jaarlijks overleven is. 

(23 juli 2014, Saint-Gaudens – Saint-Lary Pla d’Adet
winnaar: Rafal Majka)
Geplaatst op GeelZucht op 23 juli 2014.
 



6:
Tour 2014, Parijs, gedaan ermee

De Franse wegen slapen. Negentien dagen
geel is Nibali: voor elke kleurensommelier
is dit een jaar van saaie tractorkracht.

De mannenstoet schuift over het asfalt.
Kleine oren, groot geronk. In de broek
is plaats in overvloed. Geboren is hij 
voor triomf of in een treurzang van
gecamoufleerde traagheidsdrang.

Kraaien schieten weg van fluo, vluchten
zoals valken deden in de hoogtewind.
De jongens vallen mee, ze glijden met
berekening. Tegen de vlakte is het 
perspectief gekooid, geïnfecteerd .

Uitzonderlijk zijn ze, de coureurs, alsof 
niet achtervolgen niet van deze wereld is.  

Terwijl in Gaza het starre en het onbegrip
van amputaties sporttrofeeën maken
doet zo’n Tour vergeten dat een mens 
ook maar een mens is, met trui en beer 
en beker of met bezwete lompen aan 
het lijf, gescheurd door pijn en angst en
stijf geloof. Brood en …


(27 juli 2014,  Evry – Parijs
Winnaar: Marcel Kittel - eindwinnaar: Vincenzo Nibali)
Geplaatst op GeelZucht op 27 juli 2014.